วัฒนธรรม ภาค ตะวันออก เฉียง เหนือ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือเป็นภูมิภาคที่วิถีชีวิต ศิลปะ วัฒนธรรมและประเพณีแตกต่างกันไปในแต่ละภูมิภาค วัฒนธรรมของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ศิลปวัฒนธรรมเหล่านี้สะท้อนถึงความเชื่อ ค่านิยม ศาสนา วิถีชีวิต และอาชีพของคนในท้องถิ่น ได้เป็นอย่างดี สาเหตุที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีศิลปะและวัฒนธรรมที่หลากหลาย วัฒนธรรมอีสานใต้ อาจเป็นเพราะศูนย์กลางของความหลากหลายทางชาติพันธุ์และการพบปะกับผู้คนในประเทศเพื่อนบ้านเพื่อแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม ประเพณีอีสาน
วัฒนธรรม ภาค ตะวันออก เฉียง เหนือ ภาคอีสาน หรือภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ตั้งอยู่บนที่ราบสูงโคราช มีแม่น้ำโขงล้อมรอบด้วยทิศเหนือ และทิศตะวันออกของภาค ใต้ถึงกัมพูชา ทางทิศตะวันตกเป็นเทือกเขาเพชรบูรณ์ และเทือกเขาดงพญาเย็นเป็นพรมแดนระหว่างภาคเหนือกับภาคกลาง เทือกเขาที่สูงที่สุดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือคือยอดเขาภูกระดึง ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดแม่น้ำสายสำคัญของชาวอีสาน เช่น แม่น้ำลำตะคอง แม่น้ำชี และแม่น้ำอีสาน มีพื้นที่ประมาณ 170,000 ตารางกิโลเมตร
ประเพณีอีสาน ซึ่งเทียบได้กับหนึ่งในสามของพื้นที่ทั้งหมดของประเทศไทย ซึ่งประกอบด้วยกว่า 20 จังหวัด ดังนี้ จังหวัดนครราชสีมา , จังหวัดกาฬสินธุ์, จังหวัดขอนแก่น, จังหวัดชัยภูมิ, จังหวัดนครพนม, จังหวัดบุรีรัมย์, จังหวัดบึงกาฬ, จังหวัดมหาสารคาม , จังหวัดมุกดาหาร ,จังหวัดยโสธร, จังหวัดร้อยเอ็ด, จังหวัดเลย, จังหวัดสกลนคร ,จังหวัดสุรินทร์, จังหวัดศรีสะเกษ, จังหวัดหนองคาย, จังหวัดหนองบัวลำภู, จังหวัดอุดรธานี ,จังหวัดอุบลราชธานี ,จังหวัดอำนาจเจริญ
วัฒนธรรมอีสาน ประเพณี ภาษาที่ใช้ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ อาจแตกต่างกันไปในแต่ละพื้นที่ เช่น ภาษาหลักที่ใช้คือ ภาษาอีสาน ซึ่งถือว่าเป็นภาษาลาว แต่ในเมืองใหญ่มักใช้ภาษากลาง ในขณะที่ตะวันออกเฉียงใต้พูดภาษาเขมร นอกจากนี้ยังมีภาษาถิ่นอื่นๆ เช่น ภูไท ซอ ไทย โคราช เป็นต้น
ประเพณีอีสาน ภาคตะวันออกเฉียงเหนือยังมีพื้นที่ที่ใหญ่ที่สุดของประเทศไทยประมาณ 168,854 ตารางกิโลเมตรหรือ 33.17% ของพื้นที่ซึ่งเทียบได้กับหนึ่งในสามของพื้นที่ทั้งหมดของประเทศไทย เป็นพื้นที่ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ภูเขาที่สูงที่สุดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ได้แก่ ภูลมโล ภูหลวง และภูกระดึง ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดแม่น้ำสายสำคัญของชาวอีสานในหลายจังหวัด เช่น แม่น้ำห้วยหลวง แม่น้ำชี แม่น้ำลำตะคอง แม่น้ำพอง แม่น้ำเลย แม่น้ำพรหม แม่น้ำมูล และแม่น้ำสงคราม
วัฒนธรรมอีสาน ประเพณี ภาษาหลักของภูมิภาคคือ อีสานลาว ซึ่งเน้นที่ฝั่งขวาของแม่น้ำโขง ภาษาไทยใช้กันทั่วไปโดยเฉพาะในเมืองใหญ่และจังหวัดนครราชสีมา แต่ไม่ถือว่าเป็นภาษาหลัก ขณะเดียวกันก็มีภาษาเขมรที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ประเพณีอีสาน บุญบั้งไฟ นอกจากนี้ยังมีภาษาถิ่นมากมาย เช่น ไทยซอ ไทย โคราช ก๋วย (สวย) แซก แก่ง แก่งย้อย ภาคตะวันออกเฉียงเหนือยังมีเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่โดดเด่น เช่น อาหารอีสาน ตัวอักษรภาษา เช่น ไทยน้อย หมอลำ เพลงกันทาราม ดนตรี ท่วงทำนองและสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์
วัฒนธรรมอีสาน ประเพณี วัฒนธรรมอีสาน ภาคตะวันออกเฉียงเหนือหรือภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย วัฒนธรรมของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มีลักษณะเป็นพื้นที่ราบสูง ทางทิศเหนือและทิศตะวันออกมีแม่น้ำโขงติดกับกัมพูชา ทิศตะวันตกเป็นเทือกเขาเพชรบูรณ์ และเทือกเขาดงพญาเย็นแยกจากภาคกลางและภาคเหนือ ยอดเขาที่สูงที่สุดของภาคตะวันออกเฉียงเหนือคือ ภูกระดึง
วัฒนธรรมอีสานใต้ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือเป็นเขตอารยธรรมโบราณ ประเพณี ภาค ตะวันออก เฉียง เหนือ ประชากรส่วนใหญ่เป็นคนไทยเชื้อสายลาวและเขมร อุดมการณ์ที่ยึดติดแน่นกับขนบประเพณีโบราณได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างต่อเนื่อง ประเพณีอีสาน บุญบั้งไฟ เป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยวัฒนธรรมและประเพณีที่ผสมผสานความเชื่อในการบูชาวิญญาณ และความเชื่อทางพระพุทธศาสนาทั่วไป
มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม คือ การปฏิบัติ การแสดงออก ความรู้ ทักษะและเครื่องมือ วัตถุ สิ่งประดิษฐ์ และพื้นที่ทางวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องเป็นที่ยอมรับของชุมชน กลุ่ม หรือในบางกรณี บุคคลเป็นส่วนหนึ่งของมรดกทางวัฒนธรรมของพวกเขา มรดกทางวัฒนธรรมนี้ถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่น เป็นสิ่งที่ชุมชนและกลุ่มสร้างขึ้นอย่างต่อเนื่องเพื่อตอบสนองต่อสิ่งแวดล้อม เป็นปฏิสัมพันธ์กับธรรมชาติและประวัติศาสตร์ และปลูกฝังความภาคภูมิใจในตนเองและความต่อเนื่อง ส่งเสริมการเคารพในความหลากหลายทางวัฒนธรรมและความคิดสร้างสรรค์ของมนุษย์
วัฒนธรรม ภาค ตะวันออก เฉียง เหนือ หากดูจากมิติคุณค่าของมรดกวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ สิ่งเหล่านี้คือรากเหง้าและภาพสะท้อนของผู้คนในแต่ละเชื้อชาติ อันเป็นที่มาของอารยธรรมปัจจุบัน รวมถึงการอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ มนุษย์กับมนุษย์เข้าด้วยกันซึ่งเป็นพัฒนาการของสังคมมนุษย์มาช้านาน
และหากดูจากมิติมูลค่าทางเศรษฐกิจ มรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้เหล่านี้คือทรัพยากรที่สามารถนำมาใช้สร้างเศรษฐกิจสร้างสรรค์และการพัฒนาที่ยั่งยืนได้ ดังนั้นจึงสรุปได้ว่ามรดกวัฒนธรรมที่จับต้องได้ไม่ใช่ทรัพย์สินของบรรพบุรุษ รอการรีไซเคิลซึ่งยิ่งนานวันยิ่งคุ้ม ยิ่งใช้ ยิ่งได้ประโยชน์ แต่อยู่ภายใต้เงื่อนไขของความเหมาะสมกับบริบททางสังคมใหม่และการยอมรับอย่างยั่งยืนเท่านั้น ประเพณี ภาค ตะวันออก เฉียง เหนือ
ภาษา | ตระกูลภาษา | จำนวนผู้พูด | จังหวัดที่มีการพูด |
---|---|---|---|
โซ่ (ทะวืง) | ออสโตรเอเชียติก | 750 | สกลนคร |
บรูตะวันออก | ออสโตรเอเชียติก | 5,000 | สกลนคร |
บรูตะวันตก | ออสโตรเอเชียติก | 20,000 | มุกดาหาร อำนาจเจริญ อุบลราชธานี |
เขมรถิ่นไทย | ออสโตรเอเชียติก | 1,000,000 | สุรินทร์ บุรีรัมย์ ศรีสะเกษ นครราชสีมา อุบลราชธานี ร้อยเอ็ด |
กูย | ออสโตรเอเชียติก | 300,000 | สุรินทร์ บุรีรัมย์ ศรีสะเกษ อุบลราชธานี ร้อยเอ็ด มหาสารคาม นครราชสีมา |
ญัฮกุร | ออสโตรเอเชียติก | 1,500 | นครราชสีมา ชัยภูมิ |
ญ้อ | ขร้า–ไท | 50,000 | สกลนคร หนองคาย นครพนม มหาสารคาม มุกดาหาร |
เยอ | ออสโตรเอเชียติก | 200 | ศรีสะเกษ |
ผู้ไท | ขร้า–ไท | 156,000 | นครพนม อุบลราชธานี กาฬสินธุ์ สกลนคร อุดรธานี ร้อยเอ็ด ยโสธร อำนาจเจริญ บึงกาฬ มุกดาหาร |
พวน | ขร้า–ไท | 200,000 | อุดรธานี เลย |
แสก | ขร้า–ไท | 11,000 | นครพนม |
โส้ | ออสโตรเอเชียติก | 55,000 | นครพนม สกลนคร หนองคาย กาฬสินธุ์ |
ไทดำ | ขร้า–ไท | 20,000 | หนองคาย นครราชสีมา เลย (รวมถึงสระบุรี) |
โย้ย | ขร้า–ไท | 5,000 | สกลนคร |
ประเพณีภาคอีสาน และวัฒนธรรมประเพณีภาคอีสาน หรือภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มีเรื่องอะไรน่าสนใจ ภาคอีสานมีเรื่องราวและความเป็นมาต่าง ๆ ที่น่าสนใจกับความดป็นอยู่แบบพหุวัฒวัฒธรรมที่น่าตื่นเต้น
Copyright © 2020. All Rights Reserved.